de natte tas

 

Wat een geluk het is droog! Die harde wind kunnen we natuurlijk hebben. Kom op jongens snel de jassen aan! Met 1 kind in de bakfiets en 1 ernaast fiets ik richting supermarkt. Lekker even uitwaaien zal ze goed doen. Aaaaah een harde gil vanuit de bakfiets. Het duurt niet lang voor ik zie wat er aan de hand is.  De boodschappen tas vangt vol enthousiasme een grote hap  lucht en stijgt op. Best een vrolijk gezicht zo'n blauw gekleurde bloemenprint opstijgend de lucht in.  Het heeft wel wat weg van een luchtballon.
Het gegil wordt harder. De tas land met een grote Plons in het water.  Snel scan ik de omgeving, ik kan gelukkig veilig mijn fiets hier kwijt, ik laat mezelf op mijn buik glijden en grijp naar de tas.  Mis! Gelukkig kukel ik er zelf niet in! Dat is weer een mooie meevaller. Meer had ik niet kunen doen. Einde verhaal jammer van de tas, maar we pakken zo wel een doos.
Einde verhaal? Niet voor de kinderen. Het gegil is over gegaan in geroep en op de haperende  grammafoonplaatstijl hoor ik :" Mijn tas, Mijn tas, Mijn tas" snikkend in de repeat.
Ook op de step hoor ik inmiddels een bibber stem. Wat betekent dit wel niet voor alle vissen en kikkers? die kunnen dood gaan van kleine stukje plastic (pas een boek over gelezen) Ze kunnen wel stikken in de tas!!! De kinderen zijn in shock door het voorval en het wordt met iedereen gedeeld die ze in de winkel zien. Dat is een flinke tour met een luid huilend en een beduusd kind.
Tsjaah en hoe leg je dan uit dat zoiets kan gebeuren,  dat het vast wel meevalt voor een keer, dat het maar een tas is... Voor de kinderen voelt het anders. Mam gaan we de tas nog vinden? We gaan ons best doen! En dat doen we! Als ware detectives speuren we het water af. Al gauw zie ik dat er niks meer over het water stuitert en vliegt dus dit wordt een hopeloze zaak denk ik. Tot vlak voor we afslaan zie ik een doffe plek.... met bloemen! Wat een geluk naast de aanlegsteiger vlak bij de kant. Dit gaat lukken.  Ik ben blij voor de kinderen (zelf heb ik geen emotionele waarde bij deze tas)
Ik parkeer de kinderen op de stoep en duik op mijn buik. Hebbes. Ik verwacht gejuich en twee blije kinderen.  Een heldenontvangst. De tas is gered! Maar de euforie blijft uit..  De peuter zet het opnieuw op een huilen!! De tas is nat!
En dat is dat! Vandaag maakt het niet meer uit wat we doen.  De hele dag blijft het snikkend stemmetje terug komen. De tas is dan misschien gered, maar wel. nat!