spannend zo'n eerste dag
een nieuwe gast vandaag. Altijd spannend. Stuk voor stuk ga ik in gedachten mijn gastkinderen na. Allemaal ooit voor de eerste keer hier binnen gestapt of gedragen. Altijd wel een heel bijzonder moment.
Vandaag starten we ook aan een nieuw hoofdstuk. Vorige week was ze wel al even een paar uur geweest maar nu dan de hele dag. Spannend! Allereerst voor haar natuurlijk.
Daar word je dan overgenomen door een (in ieder geval voor jou) vreemd ogende vrouw die op een vriendelijke toon zegt: " laten we bij het raam naar mama zwaaien" En dan sta je daar temidden van allerlei slingerend speelgoed, sinterklaasmuziek en allemaal enthousiaste koppies van dezelfde lengte die je verwachtingsvol aankijken.
maar ook voor ouders is dit Altijd best een stap. En dat kan ik me zo onwijs voorstellen! Ik herinner me nog zo goed de momenten dat ik eerste keren afscheid van mijn eigen kinderen moest nemen en meestal hield ik dat niet droog! De hele tijd vroeg ik me af of het wel goed ging. Met die gedachte in mijn achterhoofd houd ik die eerste dagen ook echt nog een korter lijntje met thuis. Als een kind huilend binnen komt laat ik het altijd even weten als dat over is en een extra foto of berichtje is zo gestuurd.
Maar ook ik vind het altijd wel weer spannend. Ik voel de verantwoordelijkheid het zo prettig en ontspannen mogelijk voor haar te laten verlopen. Maar voir ieder kind werkt dat toch op een andere manier dus dat is heel erg aftasten ik merk dat ze op toenadering van mij nog niet altijd zit te wachten. Dus ik balanceer vandaag over een doorzichtig koord tussen aandacht geven en afstand nemen. Ik zorg dat ik zichtbaar aanwezig ben, zit veel op de grond erbij en faciliteer in stilte speelgoed waarvan ik weet dat ze het leuk vind. En met effect. Er wordt gespeeld, zelfs samen door speelgoed te delen, ze wil graag naast me zitten, er heerst een ontspannen sfeer en ik wordt zelfs om hulp gevraagd.
En dan slaat de sfeer om. De anderen zijn naar bed en ze is als enige wakker. het spel is direct klaar en ze zit voor het raam te staren (ik denk om te kijken of haar moeder al komt, maar dat vul ik zelf in) ik bied aan samen wat te doen maar ik lees paniek in de ogen. Dus tactiekwissel en de andere kant op. Liefdevolle afstand. Ik kies ervoor bewust wat afstand te nemen en met zicht op de kamer mijn vaatwasser uit te ruimen. En met succes. Ik zie het gezicht ontspannen en er ontstaat steeds meer gebrabbel en geklets. Uiteindelijk lijkt het zelfs of ze dit te zingen. Terwijl zij steeds meer ontspannen raakt kom ik steeds weer meer in beeld.
En zo laat ik mezelf vandaag leiden. Het geklets en de ontspannen blik wijzen mij de weg.
Dat is echt aftasten! Wat fijn dat het zo goed gegaan is zo'n eerste hele dag.
BeantwoordenVerwijderen